Blog
Kamperen in Rusland
Als iemand me een jaar geleden had gevraagd of ik nog eens aan het schrijven van een campinggids voor Rusland zou beginnen, zou ik hem of haar raar hebben aangekeken. Natuurlijk, kamperend reizen is geweldig! Maar we waren dagelijks zo druk met ander geregel, dat erover schrijven en dan tussendoor ook nog allerlei uitzoekwerk over campings er gewoon niet in zat.
In coronavirustijd ligt dat anders. En hoef ik niet meer te zeggen dat Rusland maar mondjesmaat campings kent. Natuurlijk, in vergelijking met Nederland zijn er weinig campings. Maar ze zijn de afgelopen jaren wel degelijk ontstaan. Net zogoed als ook in Rusland steeds meer mensen meer alternatief dan alleen van hotel naar hotel trekkend aan het reizen zijn gekomen. En dus... ontstaat ons digitale campinggidsje voor in eerste instantie het Europese deel van Rusland. Kijk op https://www.rusreis.nl/reizen/campings-in-rusland/ om er een indruk van te krijgen. Ook hier heb je als bezoeker van deze site direct inzage in een document waaraan nog geschreven wordt. Waarbij we ook openstaan voor suggesties overigens.
De lijst is dus nog niet af. Op het moment van het schrijven van dit blog ben ik ruim over de helft van het lijstje West-Russische regio’s. Maar vrijwel overal zijn plekken waar Russen aangeven te hebben gekampeerd en in veel gevallen bestaan ook ‘echte’ campings. Vaak met vooral wat in Nederland ‘trekkershutten’ worden genoemd. Maar als je met je camper voorrijdt en vraagt er te mogen overnachten, dan kan veel. Begin eens met vragen naar een maaltijd in het café annex campingkantine, dan beseft elke ‘trekkershuttenverhuurder’ ook los van zijn gevoel van gastvrijheid dat ook deze trekkende buitenlander goed is voor wat inkomsten. Je helpt in die zin als kampeerder actief met het helpen ontwikkelen van een fenomeen! Ik zoek meer plekken/adressen op en schrijf verder aan het overzicht, hoop dat er gauw ook praktisch gebruik van kan worden gemaakt als reizen weer een reële activiteit kan zijn. Morgen hadden we volgens onze oorspronkelijke plannen zelf eindelijk weer eens naar Rusland zullen vertrekken. Daar is door de coronaviruscrisis een streep door gezet. Ondertussen is het proces van het opstellen van de campinglijst nu een beetje ‘digitaal reizen’ vanachter het beeldscherm.
Peter Zandee
------------------------------------------------------------------Hunkeren naar reizen
En toen... zaten we thuis. In plaats van anderen naar Rusland te helpen reizen. En vervolgens ook in plaats van zelf naar Rusland te reizen. In coronatijd is het niet eens het ergste wat je kan overkomen trouwens, want gezondheid komt toch op de eerste plaats. In dagelijks Skype- en mailcontact met Russen in Rusland valt op dat veel inwoners van Rusland hun overheid gemiddeld een stuk minder vertrouwen dan dat in Nederland gebeurt.
Dat uit zich in complottheorieën over hoe het coronavirus is ontstaan (dan is Amerika zoals bij veel slechts in Rusland gauw de boosdoener), maar ook over dat nieuws in Rusland constant uit de kokers van het propaganda-apparaat komt. Voor veel 'Kremlinzenders' en dito gedrukte uitgaven zit daar ook zeker een kern van waarheid in. Dus... hoeveel coronaviruspatiënten telt Rusland? Veel, en aantallen zijn niet verifieerbaar.
Met het invoeren van elektronische pasjes in Moskou - bovenop de smart camera's die daar al waren ingevoerd - lijkt de persoonlijke vrijheid in de hoofdstad er niet beter op te worden. En dat is dan op een moment dat buitenlanders tijdelijk buiten de deur worden gehouden. Ik ben benieuwd hoe die situatie zich ontwikkelt als hopelijk binnenkort toch weer internationaal personenverkeer mogelijk wordt.
Peter Zandee
------------------------------------------------------------------From Russia with…
Love? Eigenlijk altijd wel! En ook zonder die legendarische James Bond-film blijft het een gevleugelde kreet. Zelf zijn we één van talloze Russisch-Nederlandse koppels die óf in Nederland, óf in Rusland genieten van elkaar, familie en vrienden, én reizen.
Tegelijk moet je vaak dingen uitleggen die als minder vanzelfsprekend worden beschouwd. Dingetjes waarin de 'cultuur' van de twee landen verschilt. Je merkt dat de wereld globaliseert en daarmee zulke verschillen kleiner worden, maar ze blijven evengoed een rol spelen.
Beleefdheidsvormen, zijn zoiets. Nederland wordt wel de dictatuur van de gelijkheid genoemd, als het aankomt op beleefdheid. Elkaar tutoyeren wordt op prijs gesteld, als daarmee de gelijkwaardigheid en onderling vertrouwen kan worden onderstreept. Maar het slaat ook toe op momenten dat 'we' misschien naar elkaar toe het wederzijds respect eerst zouden moeten verdienen.
Aan de andere kant: in situaties waarin we tegenover elkaar staan in een situatie waarbij een medewerker van een bedrijf een klant helpt, is 'klantvriendelijkheid' een kunst die in Rusland niet altijd overal verstaan wordt.
In Rusland is de beleefde aanspreekvorm met voornaam en 'vadersnaam' nog wijdverbreid, maar weet lang niet iedereen van elkaar hoe dat beleefdheids-achtervoegsel van de aanspreekpartner luidt. Soms is in zo'n geval een buitenlandse gast die beleefdheid op een andere manier uit, een uitkomst. Voor wie moeite doet Russisch te spreken, kun je altijd nog een vorm kiezen van voornaam en 'u', zónder vadersnaam.
Omgekeerd kan ook Nederlandse directheid soms deuren openen - of sluiten. Als ik als 'beleefde hark' - maar vooral: Nederlandse bezoeker - in een tergend stroef proces onschuldig informeer of corruptie ergens een rol speelt, gebeurt dat nogal eens. Natuurlijk, u hebt gelijk: corruptie is een ellendig probleem in dit land, maar gelukkig speelt dat in dit geval helemaal niet. Er is eigenlijk geen probleem (meer)!
Peter Zandee